Czynne parcie gruntu - teoria Müller-Breslau
Czynne parcie gruntu wyznaczane jest z następującego wzoru:
gdzie: | σz | - | pionowe naprężenie geostatyczne |
cef | - | efektywna spójność gruntu | |
Ka | - | współczynnik aktywnego parcia gruntu | |
Kac | - | współczynnik aktywnego parcia gruntu ze spoistości |
Współczynnik czynnego parcia gruntu Ka wyznaczany jest z:
gdzie: | φ | - | kąt wewnętrznego tarcia gruntu |
δ | - | ||
β | - | nachylenie zbocza | |
α | - | nachylenie tylnej ściany konstrukcji |
Współczynnik czynnego parcia gruntu Kac wyznaczany jest z:
dla: 
dla: 
gdzie: | φ | - | kąt wewnętrznego tarcia gruntu |
δ | - | ||
β | - | nachylenie zbocza | |
α | - | nachylenie tylnej ściany konstrukcji |
Poziome i pionowe składowe czynnego parcia gruntu przyjmują:
gdzie: | σa | - | czynne parcie gruntu |
δ | - | ||
α | - | nachylenie tylnej ściany konstrukcji |
Literatura:
Müller-Breslau's Erddruck auf Stutzmauern,Stuttgart: Alfred Kroner-Verlag, 1906 (German).